17-01-

 
నేటి కవిత == పేగు తెంచుకోలేని
రచయత : మల్లాప్రగడ శ్రీదేవి రామకృష్ణ   

రక్తసిక్తముగా మారుతున్నది ఈ  కర్మ భూమి
ఎవ్వరూ చేయని పుణ్యమా, ఎవరో చేసిన పాపమా
విధివంచనకు గురై నడక సాగుతుంది ఈ భూమి
తిండి లేక పనిలేక  ఆశ చంపుకొని ఎందుకు నడకా   

అమ్మ ఆర్తనాదం జీవర్తించలేని ఇదా ధర్మ భూమి
పేగుబంధము కూడా తెంచు కోలేని స్థితి ఖండమా
ధరిత్రిని ముట్టడించి యముఁడాజ్ఞగా మారిన భూమి
జన్మస్థానం కోసం మర్మస్థానం మరిచే యుగమా   

జాలి చూపని  ఇదేమి పాశం, బతుకెందుకా ఈ భూమి
తీర్పులో ఓర్పు లేదు, కన్నీరుకు లేని హృదయమా
జంతువులకున్న స్వేశ్చ  మనుష్యులకు లేని భూమి
ఎంతఉన్నా దైవం సొమ్ము తినాలనే కాంక్ష ప్రేమమా

ఏదో భావమునే మదీయ తలపే తెల్పేందుకే నా వయ
స్సేదో తెల్పకయే వినీల మలుపే మల్లించుటే యీ సమ
స్సేదో కల్పనగా తపస్సు జపమే సత్యాలుగా యీ మన
స్సేదో నీ పరమే ఉషస్సు వెలుగే దైవమ్ము వేదమ్ముగా

కాదో అన్న సరే కధల్ని తెలిపే సత్యాన్ని బత్కేందుకే
చేదో తీపి మనస్సు వెంట పడుటే చేదోడు వాదోడుగా  
పేదో గొప్ప సరే ఉషస్సు వెలుగూ ప్రేమమ్ము పంచేందుకే
లేదో ఉన్నదియో యశస్సు మలుపే హృద్యమ్ము విశ్వాసమే

అమ్మా నీకు శతకోటి దండాలు మాపై చూపుతున్న కరుణా
రక్తసిక్తముగా మారినా కన్నబిడ్డకోసం హృదయాంతర్మధనమా
ప్రేమకు సత్యమన్నది లేదు, న్యాయమన్నది కానరాని ఈజగనా    
ఎట్లా ఉన్నా అమ్మ ను ఓదార్చి, మాటను గౌరవించేదే ఈ భూమి  

ఎట్లా ఉన్నా అమ్మ ను ఓదార్చి, మాటను గౌరవించేదే ఈ భూమి
ఎట్లా ఉన్నా అమ్మ ను ఓదార్చి, మాటను గౌరవించేదే ఈ భూమి
--(())--

మధురిమలు ...      మనసు   (131--140) 

రచయత: మల్లాప్రగడ శ్రీదేవి రామకృష్ణ  ***

సర్వ ఆరోగ్య కరమై 

సుఖ సంతోషం కొరకై  

ధర్మార్ధ బోధ పరమై 

జన్మ పరిపక్య కొరకై   

సమిష్టి స్సహ కారమై

అర్ధ అర్ధాంగి కొరకై 

ప్రేమ సంతృప్తి పరమై 

దేశ లక్ష్యము కొరకై 

ప్రేమ తోను పరిచయమై 

మేలు చేయు స్నేహముకై  

బంద0 తోను భాగ్యమై 

ఆరోగ్య కాపురముకై 

ఒకరికి  కొకరు ఏకమై 

హితమైన మాట కొరకై 

సహనము చూపి ఏకమై 

మేలు చేయు పనికొరకై 

నిత్య ప్రోత్సాహ పరమై   

నిత్య వృద్ధిగా కళలకై 

సత్యపలుకుతో సుఖమై 

సమస్య తీర్పుల కొరకై 

గతం చేసిన పుణ్యమై 

జీవితంలొ సుఖములకై 

సుఖాలతొ సంతోషమై 

ఙివిత మలుపు కధలకై

ఆడదాని పై మొహమై

మగాడి మచ్చిక కొరకై 

మమతల చెక్కిలి మయమై

మనస్సు ఇఛ్ఛా కొరకై 

తనని తాను గా పర్వతమై

సకలమ్ము భరించుటకై 

పర్వతంపై పచ్చదనమై

నిత్య మాకలి తీర్చుటకై 

చీకటి మనసుకు సుఖమై 

మెరసే వెన్నెల తళుకై

వలపుల వాన హ్రదయమై 

పెదాలపైనను చినుకై

హృదయము రసజ్వలితమై

వికసించె పువ్వు పొందుకై

జ్వలితం మనిషి దాహమై

ఆకలి పొందుట ముద్దుకై

 

 

సమ్మోహనాల... సంక్రాతి (1131-1140) 

రచయిత మల్లాప్రగడ శ్రీదేవి రామకృష్ణ 

చూడ చిన్న బాలుడు 

బాలు ఆశ లోలుడు 

ఆశ దేనికో  తెలుసా చదువు ఈశ్వరా

కట్ట బట్ట లేదు 

లేదు నిద్ర రాదు 

నిద్ర పోతే పాఠం  రాదుగ ఈశ్వరా

మంచి  కాల మొచ్చు 

మొచ్చి మనసును మెచ్చు 

మెచ్చి భయము తొలగి సుఖములుగా  ఈశ్వరా       

      

కళ్ళ మాయా లేదు

లేదు కోరిక లేదు 

లేదు ఈర్ష్య స్వార్ధం నాలో న ఈశ్వరా 

నవ్వు రాని  వాడిని 

వాడి ఉన్న వాడిని 

వాడినైనా  బతుకే  తెలియదు ఈశ్వరా

       

గోడ చాటు ఉన్నా 

ఉన్నా తెలియ కున్నా

తెలియాలని ఆశ తో ఉన్నా ఈశ్వరా 

 

దేశం రక్ష ఉన్న 

ఉన్న నూ లేకున్న 

లేకున్న ఓర్పు ధైర్యం ఉంది ఈశ్వరా 

 

చీకట్లను తరిమీ 

తరిమీ ఇక కలిమీ 

కలిమి లేములు కావడి కుండలు ఈశ్వరా 

 

జ్ఞానము వైపు అడుగు 

అడుగు  వేస్తే మడుగు 

మడుగు నడుమ బతుకులు మావేను ఈశ్వరా          

వెలుతురు లేని బతుకు 

బతుకు  అంతా చితుకు 

చితికినా సంకల్పం  మారదు ఈశ్వరా

--(())--

సేకరణ

#కంచిపరమాచార్యవైభవం

"సీ.
----
సప్తాద్రి శిఖరాల చక్కగా కొలువుండి
   మ్రొక్కులుఁ దీర్తువు మోదముగను
 దేవేరులిరువురుదేదీప్యమానులై
     సేవించుచుండిరి శ్రీశ దేవ !
మాయిలవేలుపు మాధవ నీవెగ
    నెఱనిన్నెనమ్మితి నీరజాక్ష !
నిన్నెప్డు పాయక నీరదవర్ణుఁడ ,
     కొలుతును గోవింద కూర్మితోడ

గీ.
--
ఏడుకొండలునేనింకనెక్కఁజాల
నీదుదర్శనమీయుమ నిరుపమగుణ !
విశ్వరూపమ్ముఁదలఁచితి విశ్వరక్ష..
నామనమునందు.. వేవేలనతులు నీకు !!! "
-----------

*ఓం నమో భగవతే వాసుదేవాయ*

🌹🍁🌹🍁🌹🍁🌹🍁🌹🍁🌹🍁

      *శ్రీ భాగవతం - 113 వ భాగం*

                *చివరిభాగము* 

        *చదువుకుందాం భాగవతం*

      *బాగుపడదాం మనం అందరం*

             *శ్రీకృష్ణ లీలలు - 43*

🍁🌹🍁🌹🍁🌹🍁🌹🍁🌹🍁🌹🍁

*కృష్ణుడు – ఉద్ధవుడు* 

ఈలోగా, ‘అవతార పరిసమాప్తి జరిగిపోతుంది. యదుకుల నాశనం అయిపోతుంది. మీరు తొందరగా ద్వారకా నగరమును విడిచి పెట్టెయ్యండి’ అని కృష్ణ పరమాత్మ చెప్పడాన్ని ఉద్ధవుడు విన్నాడు.

ఆయన కృష్ణుడి దగ్గరకు వెళ్లి,  

‘కృష్ణా! మేము నీతోకలిసి ఆడుకున్నాము, పాడుకున్నాము, అన్నం తిన్నాము, సంతోషంగా గడిపాము. ఇలాంటి కృష్ణావతారం అయిపోతోందంటే నేను తట్టుకోలేక పోతున్నాను. నేను ఉండలేను. కాబట్టి నా మనసు శాంతించేటట్లు నిరంతరమూ నీతో ఉండేటట్లు నాకేదయినా ఉపదేశం చెయ్యి’ అన్నాడు. 

అప్పుడు కృష్ణ పరమాత్మ కొన్ని అద్భుతమయిన విషయములను ఉద్ధవుడితో ప్రస్తావన చేస్తారు. 

ఇది మనం అందరం కూడా తెలుసుకుని జీవితంలో పాటించవలసిన కృష్ణ పరమాత్మ చిట్టచివరి ప్రసంగం. దీని తర్వాత యింక వారు మాట్లాడలేదు. ఇది లోకమును ఉద్ధరించడానికి ఉద్ధవుడిని అడ్డుపెట్టి చెప్పారు. 

‘ఉద్ధవా! నేటికి ఏడవరాత్రి కలియుగ ప్రవేశం జరుగుతుంది. ఏడవరాత్రి లోపల ద్వారకా పట్టణమును సముద్రం ముంచెత్తేస్తుంది. సముద్ర గర్భంలోకి ద్వారక వెళ్ళిపోతుంది. ద్వారకలో ఉన్న వారందరూ మరణిస్తారు. తదనంతరం కలియుగం ప్రవేశిస్తుంది. 

కలియుగం ప్రవేశించగానే మనుష్యుల యందు రెండు లక్షణములు బయలుదేరతాయి. 

 *ఒకటి అపారమయిన కోర్కెలు.* 

*రెండు విపరీతమైన కోపం.* 

ఎవ్వడూ కూడా తన తప్పు తాను తెలుసుకునే ప్రయత్నం కలియుగంలో చెయ్యడు. ప్రతివాడికీ కోపమే. ప్రతివాడికీ కోర్కెలే. కోర్కెలచేత అపారమయిన కోపముచేత తమ ఆయుర్దాయమును తాము తగ్గించేసుకుంటారు. కోపముచేతను, అపారమయిన కోర్కెల చేతను తిరగడం వలన వ్యాధులు వస్తాయి. వీళ్ళకు వ్యాధులు పొటమరించి వీళ్ళ ఆయుర్దాయమును వీళ్ళు తగ్గించేసుకుంటారు. 

కలియుగంలో ఉండే మనుష్యులకు రానురాను *‘వేదము ప్రమాణము కాదు – యజ్ఞయాగాదులు చేయకండి – వేదము చేత ప్రోక్తమయిన భగవన్మూర్తులను పోషించకండి’* అని చెప్పిన మాటలు బాగా రుచించి కోట్ల జన్మల అదృష్టము చేత వేదము ప్రమాణమని అంగీకరించగల స్థితిలో పుట్టిన వాళ్ళు కూడా వేదమును వదిలిపెట్టేసి తమంత తాముగా పాషండ మతములను కౌగలించుకుని అభ్యున్నతిని విడిచిపెట్టి వేరు మార్గములలో వెళ్ళిపోతారు. 

అల్పాయుర్దాయంతో జీవిస్తారు. పూజలు తమ మనసును సంస్కరించుకోవడానికి, ఆచారమును తమంత తాము పాటించడానికి వచ్చాయి. తక్కువ పదార్ధమును తిని శరీరమును నిలబెట్టుకుని మరింత పవిత్రంగా పూజ చేసుకోవడం కోసమని ఉపవాసమనే ఆచారం వచ్చింది. 

రానురాను కలియుగంలో ఏమవుతుందంటే ఆచారములను విడిచి పెట్టేయడానికి ప్రజలు ఇష్టపడతారు. ఆచారం పక్కన పెట్టేసి ఆచారం లేని పూజ చేయడానికి యిష్ట పడతారు. ఆచారం అక్కర్లేదనే పూజలు ఏమి ఉంటాయో వాటియందు మక్కువ చూపిస్తారు. వాటివలన ప్రమాదము కొని తెచ్చుకుంటున్నామని తెలుసుకోరు. అంతశ్శుద్ధి ఉండదు. చిత్తశుద్ధి ఏర్పడదు. ఆచారమును, సంప్రదాయమును విడిచిపెట్టిన పూజలయందు ఎక్కువ మక్కువ చూపించి తిరగడం ప్రారంభం చేస్తారు. మంచి ఆచారములు మనస్సును సంస్కరిస్తాయి అని తెలుసుకోవడం మానివేసి ఏ పూజచేస్తే, ఏ రూపమును ఆశ్రయిస్తే ఆచారం అక్కర్లేదని ప్రచారం ఉంటుందో అటువైపుకే తొందరగా అడుగువేస్తారు. 

కానీ దానివలన తాము పొందవలసిన స్థితిని పొందలేము అని తెలుసుకోలేకపోతారు. ఇంద్రియములకు వశులు అయిపోతారు.

రాజులే ప్రజల సొమ్ము దోచుకుంటారు. ప్రజలు రాజుల మీద తిరగబడతారు. ఎవడికీ పాండిత్యమును బట్టి, యోగ్యతను బట్టి గౌరవం ఉండదు. 

కలియుగంలో ఏ రకంగా ఆర్జించాడన్నది ప్రధానం అవదు. ఎంత ఆర్జించాడన్నది ప్రధానం అవుతుంది. 

ఎవడికి ఐశ్వర్యం ఉన్నదో వాడే పండితుడు. 

భగవంతుని పాదములను గట్టిగా పట్టుకుని తరించిన మహాపురుషులు ఎందఱో ఉంటారు. అటువంటి మహాపురుషులు తిరుగాడిన ఆశ్రమములు ఎన్నో ఉంటాయి. 

కలియుగంలో ప్రజలు అందరూ గుళ్ళ చుట్టూ తిరిగే వాళ్ళే కానీ అటువంటి మహాపురుషులు తిరుగాడిన ఆశ్రమం సందర్శనం చేయడానికి అంత ఉత్సాహమును చూపరు. అటువంటి ఆశ్రమములకు వెళ్లి కాళ్ళు పెట్టాలి. అటువంటి మహా పురుషుల మూర్తులను సేవించాలి. కానీ అక్కడకు వెళ్ళకుండా హీనమయిన భక్తితో ఎవరిని పట్టుకుంటే తమ కోర్కెలు సులువుగా తీరగలవు అని ఆలోచన చేస్తారు. ఈశ్వరుని యందు భేదమును చూస్తారు. 

కాబట్టి నీకు ఒకమాట చెపుతాను. ఈ వాక్యమును నీవు బాగా జ్ఞాపకం పెట్టుకో.......

*యింద్రియముల చేత ఏది సుఖమును యిస్తున్నదో అది అంతా డొల్ల. అది నీ మనుష్య జన్మను పాడు చేయడానికి వచ్చినదని గుర్తు పెట్టుకో.* 

దీనినుంచి దాటాలని నీవు అనుకున్నట్లయితే ఇక్కడి నుండి బదరికాశ్రమమునకు వెళ్ళిపో. కలియుగంలో నామమును గట్టిగా పట్టుకోవడం నేర్చుకో. ఈశ్వర నామమును విడిచిపెట్టకు. ప్రయత్నపూర్వకంగా కొంతసేపు మౌనంగా ఉండడానికి ప్రయత్నించు.

*మౌనము, యింద్రియ నిగ్రహము, జపము, తపస్సు, మంత్రమును అనుష్ఠానము చేయుట, భగవన్మూర్తి ముందు కూర్చొనుట, ఈశ్వరుని సేవించుట మొదలగు పనులను ఎవరు పాటించడం మొదలుపెట్టారో వారు మెట్లెక్కడం మొదలుపెడతారు.* 

అందరూ వీటిని ప్రారంభించాలి. వీటిని చేస్తే క్రమంగా వారికి నేను యింద్రియములకు లొంగని స్థితిని యిస్తాను. ఆశ్రమములన్నిటిలో నేను గృహస్థాశ్రమము అయి వున్నాను.

గృహస్థాశ్రమంలో వేదము చెప్పిన యింద్రియ సుఖము ధర్మబద్ధమైనది. వేదము ఎలా చెప్పిందో అలా నీవు యింద్రియ సుఖమును అనుభవించవచ్చు. 

కానీ సుఖములా కనపడుతున్నది సుఖము కాదనే సత్యమును నీవు తెలుసుకోగలగాలి. అలా తెలుసుకొనిన నాడు నీ యింద్రియములకు లౌల్యము ఉండదు. సుఖము సుఖము కాదని తెలుసుకోవడానికి ఆశ్రయనీయము గృహస్థాశ్రమము. గృహస్థాశ్రమములో ఉండి ఆ ఆశ్రమము యదార్థ ధర్మములను పాటిస్తూ యింద్రియములకు లొంగనివాడు ఎవడు ఉన్నాడో వాడు శమమును పొంది ఉన్నాడు. 

కంచుతోకాని, సీసంతో కాని, వెండితో కాని, బంగారంతో కాని నా మూర్తిని తీసి యింట పెట్టుకో. సాత్త్వికమయిన మూర్తిని తీసుకు వచ్చి యింట్లో పెట్టి పువ్వులు వేయడం మొదలుపెడితే మొదట్లో నీవు నైవేద్యం పెట్టినది ఆ మూర్తి తింటున్నదని అనుకుంటావు. నీవు వేసిన పువ్వులను అది పుచ్చుకుంటుందని అనుకుంటావు. అది క్రమంగా నీ అహంకారమును ఆ మూర్తి తినెయ్యడం మొదలుపెడుతుంది. క్రమక్రమంగా నీవు ఆ మూర్తి ఆశీర్వచనం మీద ఆధారపడడం ప్రారంభిస్తావు. మనస్సు తొందరగా నిలబడడానికి విగ్రహారాధనం అనేది ఒక ఆలంబన. కొన్నాళ్ళకి ప్రతి జీవి గుండెలలోను పరమాత్మ ఉన్నాడనే సత్యమును గ్రహించగలుగుతావు. 

అపుడు ఎక్కడ చూసినా నీకు నారాయణుడే కనిపిస్తాడు. పరమాత్మ అనేక రూపములతో దర్శనం అవుతాడు. 

జీవుడు అంతటా ఉన్న ఈశ్వరుని చూస్తూ ఉండగా ఒకనాడు వానిలో వున్న ప్రాణవాయువు ఉత్క్రమణమును పొందుతుంది. వాడు నన్నే చూస్తూ వెళ్ళిపోయాడు కాబట్టి వాడు నాయందే చేరిపోతున్నాడు. 

కాబట్టి ఉద్ధవా, నీవు ఈ పని ప్రారంభించు. కలియుగం వచ్చేస్తోంది. బదరికాశ్రమమునకు చేరిపో’ అన్నాడు. 

ఉద్ధవుడు బయలుదేరి బదరికాశ్రమమునకు వెళ్ళిపోయాడు. ముందు బలరాముడు వెనుక పరమాత్మ నడిచి వెడుతున్నారు.

బలరాముడు నడుస్తూ నడుస్తూ తన శరీరమును విడిచి పెట్టేసి తన చైతన్యమును అనంతునిలో కలిపివేశాడు. బలరాముడి శరీరం నేలమీద పడిపోయింది. 

తదనంతరం కృష్ణ పరమాత్మ ఒక పొదచాటుకు వెళ్లి నేలమీద పడుకొని మోకాలు మీద రెండవ కాలు పెట్టి పాదమును కొద్దిగా కదుపుతూ పడుకున్నారు. దూరంనుంచి బోయవాడు వేటకై వచ్చి అక్కడ పొదలలోకి చూశాడు. ఒక పొదలో జింక చెవి కదులుతున్నట్లుగా కనపడింది. ఆ జింక చెవిమీదికి బాణం వేస్తె తలలోకి గుచ్చుకుంటుందని అనుకుని బాణమును కృష్ణ పరమాత్మ కాలిమీద ప్రయోగించాడు. 

ఈ ముసలపు ముక్క......

ఏ శ్రీపాదములు ఈ గోపాల బాలురను అలరించాయో, లోకమునంతటినీ పవిత్రం చేశాయో, ఏ పాద చిహ్నములను స్వామి ఈనేల మీద మోపాడో, ఏ మహానుభావుడు కురుక్షేత్రంలో అర్జునుడి రథం మీద కూర్చుని గీతోపదేశం చేశాడో, ఏ పాదములను నమ్మి అర్జునుడు ధన్యుడు అయిపోయాడో,  ఏ పాదమును పట్టుకుని కొన్ని కోట్లమంది మోక్షమును పొందారో, ఆర్తితో పిలిచిన వాళ్ళ దగ్గరకు పరుగెత్తుకుని వచ్చి ఏ శ్రీపాదములు దర్శనం యిచ్చాయో అటువంటి పాదముల బొటనవ్రేలి దగ్గరికి ఆ బాణం వెళ్ళి గుచ్చుకుంది. 

కృష్ణ పరమాత్మ,  ‘హా’ అని అరిచారు. బోయవాడు అయ్యో మనుష్యుడిని కొట్టానని పరుగెత్తాడు. కృష్ణ పరమాత్మ పడుకుని ఉన్నారు. రక్తం ధారలా కారుతోంది. అయ్యో! ఎంత పొరపాటు చేశాను స్వామీ నా జన్మకు యిక నిష్కృతి లేదు అని నేలమీద పడి ఏడ్చాడు. అపుడు కృష్ణ పరమాత్మ ‘నాయనా నీవు నిమిత్తమాత్రుడవు. నా మరణమును ఎవరూ తప్పించలేరు. ఎంతటివాడయినా కూడా ఒకసారి ఈ శరీరంలోకి వచ్చిన తరువాత ఈ శరీరమును వదిలి పెట్టవలసిందే. నేను కూడా పెద్దల వాక్కును పాటించాను. అందుకని కాలికి బాణం తగిలితే ప్రాణం విడిచి పెడుతున్నాను’ అన్నారు.

దారుకుడు పరుగుపరుగున అక్కడికి వచ్చాడు. ఏమిటి స్వామీ ఈ పరిస్థితి? మీరిలా పడిపోవడమా? కృష్ణుడు శరీరం వదిలిపెట్టడమా! అని విలపించాడు. అపుడు కృష్ణుడు ‘నా అవతారం పరిసమాప్తి అయిపోతున్నది. ఈ గుర్రములు, రథములు అన్నీ అదృశ్యం అయిపోతాయి. ఇప్పుడు యాదవులు అందరూ కొద్ది క్షణములలో మరణించబోతున్నారు’ అని చెప్పారు.

 *యాదవుల అంతమొందుట* 

ఆడుకుంటున్న యాదవులు అకారణంగా రెండు పక్షములుగా విడిపోయి ‘యుద్ధం చేసుకోవడం మొదలుపెట్టి చిట్టచివర మిగిలిన వారు వాళ్ళు అరగదీసిన యినప రోకలి లోంచి పుట్టిన తెట్టు కలిపినపుడు పుట్టిన రెళ్ళు దుబ్బులు కోసి తెచ్చి వాటితో కొట్టుకుని ప్రాణములు వదిలేశారు. యాదవ కులం నాశనం అయిపొయింది. 

బలరాముని భార్యలు, కృష్ణుని భార్యలు చితులలోనికి ప్రవేశించారు. మిగిలినవారు ఎవరో కొద్దిమంది ఉంటే వారిని ఇంద్రప్రస్థం తీసుకు వెడదామని అర్జునుడ గాండీవము పట్టుకుని వారిని తీసుకువెడుతున్నాడు. 

చిత్రం ఏమిటంటే కృష్ణ పరమాత్మ అవతారం చాలించగానే పదిమంది గోపబాలుర చేతిలో,  గాండీవము ఉన్న అర్జునుడు ఓడిపోయాడు. 

ఆ విషయమును వచ్చి ధర్మరాజుకి చెప్తాడు. ‘గాండీవం ఉంది, పాశుపతాస్త్రం ఉంది గెలిచాననుకున్నాను. ఆ కృష్ణ పరమాత్మ సారధ్యం వలన గెలిచానని అనుకోలేదు. ఆ మహానుభావుడు నా సఖుడు వెళ్ళిపోయాడు అన్నాడు.

అపుడు ధర్మరాజు గారు ‘అటువంటి మహానుభావుడు వెళ్ళిపోయిన తరువాత మనం యిక ఈ భూమండలం మీద ఉండవద్దు. రండి వెళ్ళిపోదాం అని పిచ్చివానిలా జుట్టు విరబోసుకుని ఆభరణములు అన్నీ తీసి పక్కన పెట్టేసి ఉత్తరాభిముఖుడై వెళ్ళిపోయాడు. 

మిగిలిన పాండవులు ద్రౌపది, కుంతి అంతా శరీరములు విడిచిపెట్టారు.

 *కలియుగం ప్రవేశించింది.* 

 *ఫలశ్రుతి* 

కృష్ణ పరమాత్మ ఉద్ధవుడితో ఒకమాట చెప్పారు. 

*‘ఎవరు ఈ భాగవత కథ వింటున్నారో వాళ్ళందరూ కూడా చెవుల ద్వారా అమృతమును పానము చేసినట్లే. వాళ్ళందరూ నన్నే చేరుతారు. నేను అభయం యిస్తున్నాను’* అన్నారు.

అటువంటి వారు కన్ను మూసినపుడు కన్ను తెరిచినపుడు కృష్ణ దర్శనమే అగుట కొరకు పోతనగారు మనకొక భిక్ష పెట్టారు. 

వ్యాసుడు సంస్కృతంలో చెప్పిన శ్లోకమును యథాతథంగా తెలుగులోకి అనువాదం చేశారు. అది భాగవతమునకు జీవనాడి. భాగవత పఠన ఫలితమును కోరుకున్న వారందరూ ఈ పద్యములను తప్పనిసరిగా పఠించాలి. మనుష్య జన్మకు ఇంతకన్నా ప్రయోజనం వేరొకటి ఉండదు. ఎవరు ఈ పద్యమును పఠిస్తారో వారు మాత్రమే భాగవతమును వినడం వలన కాని, చదవడం వలన కాని కలిగే శుభఫలితములు పొందగలరని ఫలశ్రుతి చెప్పబడింది.

*నగుమొగమున్ సుమధ్యమును నల్లని మేనును లచ్చి కాటప*

*ట్టగు నురమున్ మహాభుజము లంచిత కుండలకర్ణముల్ మదే*

*భగతియు నీలవేణియుఁ గృపారస దృష్టియుఁ గల్గు వెన్నుఁ డి*

*మ్ముగఁ బొడసూపుఁ గాత గను మూసిన యప్పుడు విచ్చు నప్పుడున్.*

‘ఈశ్వరా! నా కన్ను మూసినప్పుడు, నా కన్ను తెరిచినప్పుడు నువ్వు నాకు ఎలా కనపడాలో తెలుసా! నవ్వు ముఖముతో, సన్నని నడుముతో, నల్లని శరీరంతో, లక్ష్మీదేవికి స్థానమయిన వక్షస్థలముతో, మమ్మల్ని రక్షించగలిగిన భుజ స్కంధములతో, కుండలములు దాల్చిన కర్ణ యుగళితో ఏనుగు నడకవంటి నడకతో, నల్లని వెంట్రుకలతో, కృప వర్షించే కన్నులతో, నాయందు అనుగ్రహించి నా కోరిక తీర్చుగాక! నిద్రపోయినప్పుడు నీ అనుగ్రహమునే సమాధిలో నేను అనుభవించాలి. కళ్ళు తెరుచుకుని ఉదయం లేచిన దగ్గరనుంచి నీవే నాకు సారధియై నడిపించాలి. చిట్టచివర నా కన్నులు మూతపడిపోయినప్పుడు నీవే అనుగ్రహించి నాకు మోక్షమును ఇవ్వాలి. వేరొకసారి నాకు జన్మవద్దు. స్వామీ నన్ను యిలా అనుగ్రహించు’.

అని గొప్ప పద్యమును మనకు పోతనగారు భిక్షపెట్టి పూర్తిచేస్తూ అంటారు.....

*ఈ కథ విన్నను వ్రాసిన, బ్రాకటముగ* 

*లక్ష్మి యశము భాగ్యము గలుగుం*

*జేకొని యాయువు ఘనుడై,లోకములో*

*నుండు నరుడు లోకులు వొగడన్!!*

‘ఎవరయితే భాగవతంలోని ఈ ఆఖ్యానమును వింటున్నారో యిది వినిన వాళ్ళకి ఇది వ్రాసిన వాళ్ళకి వీళ్ళందరికీ కూడా లక్ష్మీదేవి అనుగ్రహం కలుగుతుంది. సిరిసంపదలు కలుగుతాయి. ఆయుర్దాయం కలుగుతుంది. ఏమయినా ప్రమాదములు ఉంటే తప్పిపోతాయి. వాళ్ళు బ్రతికిన బ్రతుకు ఎలా ఉంటుందంటే లోకంలో వున్న వాళ్ళందరూ ఆయనతో కలిసి ఉండాలని, ఆయనను చూడాలని, ఆయన వద్ద వినాలని కోరుకునేటట్లుగా జన్మ సార్థకత పొంది నడుస్తుంది. అటువంటి కీర్తిని కృష్ణ పరమాత్మ కటాక్షిస్తారు’ 

అని ఈ ఆఖ్యానమునకు ఫలశ్రుతి చెప్పబడింది. 

 🙏 *భాగవత ప్రవచన పాఠం నేటితో సమాప్తం.* 🙏

🙏 *కృష్ణ తవాస్మి నచాస్మి పరస్య*🙏

*  (సమాప్తం)

🌹🍁🌹🍁🌹🍁🌹🍁🌹🍁🌹